VII Obwód Warszawskiego Okręgu AK obejmował osiem rejonów
podmiejskich: 1 - Legionowo, 2 - Marki, 3 - Rembertów, 4 - Otwock, 5 - Piaseczno, 6 - Pruszków, 7 - Ożarów,
8 - Łomianki-Kampinos. Działał od 1940 r. Wiosną 1944 r. w jego szeregach znajdowało się ok. 10.000 ludzi.
Dowódcą był mjr Kazimierz Krzyżak "Kalwin", zastępcą
dowódcy i szefem sztabu mjr inż. Stanisław Mazgis "Portier".
Podwarszawskie lasy były terenami szkolenia wojsk
"Obroży" i innych oddziałów konspiracyjnych.
Podczas walk w Warszawie oddziały obwodu miały wspierać
powstańców organizacyjnie i zbrojnie. Jednak bliskość frontu i nasycenie terenu wojskiem niemieckim
uniemożliwiły w znacznym stopniu podjęcie akcji przez AK. Najbardziej aktywne były oddziały na zachód i
południe od Warszawy. W Powstaniu dowództwo i kompania osłonowa walczyły w batalionie "Zaremba-Piorun".
W 1 i 2 rejonie były kilkudniowe potyczki, oddziały z Legionowa, Ożarowa i Łomianek walczyły w grupie
"Kampinos". Oddziały piątego rejonu skoncentrowane w lasach Chojnowskich uderzyły na Wilanów i Sadybę.
W 6 rejonie oddziały miały bazę w lasach Sękocińskich, a później organizowały pomoc dla internowanych w
obozie w Pruszkowie.
Opis odznaki:
Prostokąt obrzeżony podwójną listewką. W górnej części
"kotwica", wokół której zapięta obroża. Poniżej: VII / AK/ 1939-1944. Biały metal, wymiary 9,5x20 mm.
Bardziej szczegółowy opis historii VII Obwodu "Obroża" znajduje się na stronie "Na przedpolu Warszawy" (www.ibprs.pl/ak_obroza_kampinos/).
