W latach okupacji niemieckiej (1941-1945) przerzucano samolotami
nocą skoczków, tzw. "Cichociemnych" polskich żołnierzy. Byli oni przeszkoleni w Anglii w dywersji, sabotażu, łączności
i wywiadzie. Przerzucano także oficerów przygotowanych do pełnienia obowiązków sztabowych i dowódczych w Armii Krajowej.
Był to oddział szczególnego rodzaju, nie posiadał wojskowych znamion w postaci normalnej struktury dowódczej, barw broni,
sztandaru itp. Posiadał natomiast bojowy znak Cichociemnych: żołnierza skoczka.
W Powstaniu walczyło osiemdziesięciu sześciu cichociemnych. Wielu
z nich zostało dowódcami w różnych oddziałach oraz sztabach Obwodów.
Opis odznaki:
Spadający srebrny orzeł trzymający w szponach złoty wieniec laurowy.
W wieńcu srebrna "kotwica".
Bardziej szczegółowy opis historii "Cichociemnych" znajduje się na stronie Wikipedii.
