Wszystkim członkom Wehrmachtu i SS, którzy brali udział w walkach
z powstańcami, dowództwo niemieckie przyznało specjalną odznakę "Warschauschild" lub "Ärmelschild Warschau" ustanowioną
i podobno osobiście zaprojektowaną przez Hitlera. "Tarczę Warszawską" (Warschauer Schield) ustanowiono 10 grudnia 1944 r.
i przyznano wszystkim żołnierzom hitlerowskim biorącym udział w walkach w Warszawie pomiędzy 1 sierpnia i 2 października 1944 r.
Specyfiką niemiecką były tzw. "tarcze polowe" wykonane z metalu i
noszone na lewym rękawie munduru. Nadawano je wszystkim żołnierzom biorącym udział w specjalnie trudnych operacjach o
ograniczonym zasięgu czasowym i terytorialnym. Miały więc charakter - choć nie wygląd - odznaczeń. Ustanowienie tarczy
"Warszawa" świadczy jak wysoko ceniło niemieckie dowództwo trudność walk o stolicę. Pierwszą tarczę ustanowiono za walki
o Narvik.
Na skutek rychłego upadku Niemiec hitlerowskich "Tarcza Warszawska"
nie została rozdana.
Bardziej szczegółowy opis historii odznaki "Warschauschild" znajduje się na stronie Wikipedii - wersja niemiecka.
