Batalion AK sformowany w Śródmieściu Warszawy w latach 1940-1941
w ramach ZWZ. Batalion zorganizowali oficerowie służby stałej z kręgów kawaleryjskich. Składał się głównie z
młodzieży robotniczo-rzemieślniczej i gimnazjalnej z Woli, Powiśla i Starego Miasta.
W momencie wybuchu Powstania w skład batalionu wchodziły:
- 101 kompania,
- 102 kompania,
- 103 kompania.
Dowódca rtm. Edward Sobecki "Bończa"
W Powstaniu wydzielono jako oddział samodzielny
104 kompanię ZSP
wchodzącą wcześniej w skład batalionu.
W momencie wybuchu Powstania zadaniem batalionu "Bończa"
było opanowanie Placu Zamkowego, ruin Zamku Królewskiego, Podzamcza i przyczółka mostu Kierbedzia z silnie obsadzonym
przez Niemców domem Schichta. W czasie natarcia, które załamało się w silnym ogniu nieprzyjaciela batalion poniósł
ciężkie straty. 103 kompania została całkowicie wybita - ocalało 4 rannych żołnierzy. Od tego momentu batalion walczył
w składzie dwóch kompanii. 2 sierpnia po otwartej rekrutacji ochotników skład liczebny batalionu wzrósł do około
300 żołnierzy (przy stanie pierwotnym 1 sierpnia około 140 żołnierzy).
W ramach zgrupowania "Róg"
batalion "Bończa" wraz z batalionem "Wigry"
i 104 kompanią ZSP bronił odcinka w rejonie Placu Zamkowego ,
katedry św. Jana , budynków PKO i ul. Brzozowej.
Do momentu wycofania się kanałami ze Starówki batalion stracił około 60% swego stanu.
2 września resztki batalionu w stanie niepełnej kompanii
przeszły kanałami do Śródmieścia. 4 września po krótkim odpoczynku weszły do akcji w obronie Powiśla na odcinku
ulic Elektryczna, Zajęcza, Topiel, Tamka. Po upadku Powiśla żołnierze "Bończy" zostali skierowani do obrony
Poczty Głównej na Placu Napoleona, którą utrzymali do kapitulacji Powstania.
Opis odznaki:
Krzyż z nałożoną tarczą, na której umieszczony jest znak
zgrupowania "Róg". Na górnym ramieniu krzyża napis BOŃCZA, na pozostałych ramionach numery 3 kompanii: 101, 102, 103.
Bardziej szczegółowy opis historii batalionu "Bończa" znajduje się na stronie Wikipedii.